मार्केट

दुःखाची करंगळी धरून चालतोस कशाला?
सोड ना बोट चाल ना एकटा..
या रंगीत चोची टोचणारच ना राव
तुम्ही टोचून घ्या अँन्टी काहीतरी
                      अगऽऽ माझे बाय तुला माझी आठवण झालीच कशी???
                      फॉरमॅट मारून घे मेंदूला
                      भावडया गाऊ नको इश्काची गाणी
                      डोळ्यातल्या पाण्याला
                      मार्केट नाय.... 

फरपट..

आपल्यामधील शांतता बोलकीये

सांगू पाहतेय एकमेकांना आपल्यामधील निर्माण झालेल्या अंतराबाबत

मधोमध एक सीमारेषा आहे अंधुकशी पुसट..ती आहे मात्र सत्य...

दरवेळी आपण उभे येवून ठाकतो सीमारेषेवर अन् स्तब्ध होतो थिजून जातो दगडासारखे

अशा वेळी शब्द अनाथपणे घोटाळत बिलगत राहतात पण

आपण फक्त अंदाज घेत राहतो एकमेकांच्या अस्तित्वाचा अन् निमूटपणे परततो माघारी हिरमुसलेले

गोठ्यात परतावी गाय करुण डोळे घेवून जसे अन् दावणीला बांधून घेतो स्वतःला रोजच्या रहाटगाडग्याला

दररोजचा दिवस

एक नकोशी सवय

एक नकोशी चालढकल, फरपट.....