कडवट जिभेचे शब्द
करतात अस्वस्थ डोळ्यांना
डोळे मुकेपणीच बोलतात बोल
त्यांचे अर्थ असतात खुप गहीरे
विहीरी इतपत खोल
चालायचे असते पायांना ,
तुडवत काचांना
जखमा होतात तळव्यांना
वेदना सलत राहते
घुमत राहते मनात
दान मागणार्र्या हातात पडतो
भिक्षा म्हणून विस्तव
इच्छा आकांक्षांचे होतात कोळसे
तरीही
पोळलेले हात जोडून
प्रार्थना म्हणायची असते
सुर्याची
:- भूषण राक्षे
chhan ahe kavita. ata ajun tak.
ReplyDelete