सतत आठवत राह्तेस.
काल-परवापर्यंत विसरलो होतो तुला
पण संपूर्णपणे नाही
आता मात्र तुझ्याशिवाय सुचत नाही काहीबाही।
भानावर नसतोच बहुदा,
मनोराज्यात दंग असतो तुझ्यासोबत।
आजूबाजूची माणसे,आवाज, घटना, काळ
गोठून बसलेला असतो।
तुझे अव्यक्त प्रेम समजत असुनही
मी टाळत राहीलो
तुझ्य़ा स्वप्निल डोळ्यांना।
हे सत्य मला सतत बेचैन करत राहतं
आजकाल हरघडी।
स्वत:च आरोपीच्या पिंज~यात उभे राहून
कबुलीजबाब देतो मी पश्चातापाचा।
शरणागतीच्या कविता लिहिण्याखेरीज
दुसरे काहीच करु शकत नाही
हे पुरते लक्षात आलेले आहे,
उशीर झाला आहे सागळ्याच गोष्टींना
म्हणून आठवणी आणि कल्पनेच्या जगाबाहेर
एकही पाऊल पडत नाही माझे ।
मी अपराधी आहे तुझा...
शक्य झाल्यास माफ़ कर मला.
